Afgelopen september (2020) heb ik met deze prachtige groep vrouwen het labyrint in mijn woonomgeving gelopen. Het lijkt alweer lang geleden en is ook nog zo dichtbij, want wat zijn nou 7 maanden?
In september 2020 was het een moment van weerzien na de 1e golf coronaperikelen van het voorjaar en de anders gelopen zomervakantie.
Buiten de blijdschap om elkaar weer te zien en te spreken was het meer.
Het was een moment om echt even, ieder voor zich, stil te vallen. Om langzaam en alleen toch samen te lopen. Ondertussen stilstaand bij dat wat er afgelopen tijd was, dat wat er op dat moment speelde, al dan niet met een eigen vraag of een gegeven vraag door mij.
Het was een moment van verbinding die onuitgesproken sidderde.
Het was ook een moment in het ‘NU’, want alle zintuigen stonden open. Geluiden werden gehoord en vervaagden, geuren werden geroken en vervaagden, kleuren werden gezien en vervaagden, temperatuurverandering en wind werden gevoeld en vervaagden. Intern werd er ervaren en ook dat vervaagde en nog veel meer.
Ook het verduren bij het lopen van dit labyrint werd ervaren.
Het pad moest gelopen worden om er weer uit te kunnen, want begin en einde liggen als een ring bij elkaar.
Daar waar het lopen voor de één qua tijd van korte duur was, was dat voor de ander juist van lange of afwisselende duur.
Soms gaf het onderwerp te verduren of loste het door de volle aandacht juist snel op.
Na het afsluiten van het labyrint en het lopen naar een andere plek, alles in stilte, werden de ervaringen onder het genot van wat te drinken gedeeld.
Enkele ervaringen waren:
“Wat een mooi en sereen plekje.”
“Wat fijn, ik wilde dit ooit eens doen en nu was het zover.”
“Wat heerlijk om dit vandaag de dag in alle rust en stilte te kunnen doen.”
“Eindelijk echt een moment voor mezelf.”
“Ik kon nu eindelijk eens echt mijn eigen gedachten laten gaan en komen.”
Ondertussen zijn we een 2e golf verder en wordt er gesproken over een 3egolf. Ondertussen is het vaccineren alweer even gestart. Ondertussen is er genoten van de winter met sneeuw en ijs. Ondertussen is de lente alweer zichtbaar. En ondertussen is het labyrint alweer meerdere keren gelopen, niet met zo een grote groep maar één op één met cliënten die ik coach of soms gewoon zelf. Altijd zijn de ervaringen rijk, afrondend, vervullend, verhelderend en worden ze meegenomen naar alle dag om er, als de behoefte er is, ernaar terug te kunnen kijken.
In Nederland zijn verschillende labyrinten te vinden.
Je kunt ze alleen lopen, je kunt ze samenlopen met anderen of samen met mij.
Doe je het samen met mij, dan kan het een onderdeel zijn van een aantal coachsessies of als een losstaande sessie. Dit alles vindt altijd plaats in overleg, want iedere cliënt is anders en krijgt maatwerk.
Wil jij ook ervaren hoe het is of denk je aan een aantal sessies waar dit onderdeel van zou kunnen zijn, heet je dan WELKOM bij Berb Darley Coaching. Kijk eens rustig rond op mijn site www.berbdarleycoaching.nl en laat een bericht achter bij via info@berbdarleycoaching.nl
Warme groet,
Berb Darley
